Cudza

1.

Natrafiam na fejsbuku na tekst o pornografii. Czytam i wyobrażam sobie bohatera i dialog:

— Wiesz, pornografia jest zła. – Powiedział jeden kolega.

— I masturbacja też... – Dodał drugi. A ja parsknąłem śmiechem:

— No chyba nie chcecie powiedzieć, że wy nie... W to nie uwierzę. Dla mnie jak facet mówi, że nie ogląda "tych rzeczy", po prostu łże.

Ten, co kpił, potem nawrócił się i... się okazało, że wiele słów z Biblii nie pozostawiało wątpliwości: koledzy mieli rację, a on miał... walkę do stoczenia. O co? O uwolnienie się od uzależnienia, które związuje i pustoszy człowieka jak najgorszy nałóg.

2.

No, dość, mówię sobie. Odkładam telefon na bok. Patrzę w sufit, myślę. Bóg mówi mi:

— A weź otwórz Biblię. Nie, nie w telefonie, najlepiej tę papierową, twoją.

— Ale po nią muszę wstać.

— No trudno, to wstań. – Wstaję, biorę, otwieram. – Powiem ci, gdzie. – Kontynuuje Tata. – Dalej, dalej, Przypowieści Salomona. Nie tu, następna strona, tak, piąty rozdział, może być od ósmego wiersza. Co czytasz? – Czytam:

— "Daleko od niej chodź swoją drogą i nie zbliżaj się do drzwi jej domu..."

— No, i przeczytaj kontekst: trochę wstecz, trochę wprzód... Co tam jest?

I czytam, a to o cudzej żonie. Albo ogólniej: o obcej. W tamtych czasach nie mieli pornografii. Ale mieli obce, cudze kobiety. Mechanizm w głowie i skutki podobne.

— Czyli kontynuujesz temat?

— A tak, kontynuuję. – Potwierdza mi Bóg.

— Skoro tak, to chcę jeszcze trzecie słowo, Tato. Żeby się upewnić.

— Proszę bardzo, opowiem ci coś.

3.

I Bóg mi opowiada historyjkę:

Chłopiec bawi się klockami. Przychodzi do niego dziewczynka, pyta:

— Mogę pobawić się z tobą?

— Tak. – Zgadza się chłopiec. – Ale musisz układać tak, jak ja chcę!

— Nie, bo ja mam taki pomysł...

— Nie obchodzi mnie twój pomysł.

— Ale zobacz... – I trochę na siłę próbuje poprzestawiać.

— Nie...!

— Ale ja chciałam...

— Nie!

— No to nie! Idę sobie!!! – Wściekła i zawiedziona dziewczynka tupie nogą i odchodzi z łezką w oku.

— To idź sobie! – Chłopiec, też zły, wzrusza ramionami i wraca do swojej zabawy.

* * * Albo inaczej:

— Mogę pobawić się z tobą?

— Tak. – Zgadza się chłopiec. – A co chcesz zbudować?

— Zobaczysz...

— Ale to są moje klocki. Musisz mi powiedzieć.

— To będzie niespodzianka.

— No dobra... – Chłopiec trochę się niecierpliwi. Ale już po chwili oczy mu się zaświeciły: – Ej, super! Teraz ja zrobię coś dla ciebie, zaczekaj... – I zaczyna robić coś zupełnie "dziewczyńskiego" (choć jeszcze przed chwilą sam by w to nie uwierzył)... – Koniec.

— Rozumiem... A zatem... to historyjka wcale nie o dzieciach?

— Wcale nie o dzieciach.

— Tylko o dorosłych, o mężczyznach, którzy...

— ...wolą bawić się sami. 

— Albo odkrywają, że zabawa może być świetna, gdy się te klocki odda. I nie muszą już szukać "cudzej", ani trwonić swojej energii i czasu, i...