Obejrzałem dziś trailer filmowy: "Borg / McEnroe" - o wielkiej rywalizacji między dwoma tenisistami: Szwedem Björnem Borgiem i Amerykaninem Johnem McEnroe. I od razu przypomniałem sobie inny, podobny film, który akurat zdążyłem obejrzeć - "Wyścig" opowiadający o zmaganiach kierowców Formuły 1: Brytyjczyka Jamesa Hunta i Austriaka Nikiego Laudy. Oba filmy pokazują ten sam konflikt: opanowany, genialny człowiek-maszyna (Lauda, Borg) kontra wybuchowy, emocjonalny gwiazdor (Hunt, McEnroe). Obie te figury potrafią budzić sympatię, obie mają swoje wady, które czynią je bohaterami "z krwi i kości", nam pozwalają się z nimi utożsamić, a film lub książkę połykać z wypiekami i ciekawością: kto wygra?
Wreszcie zastanowiłem się, dlaczego te charaktery i konflikt tego typu są tak powtarzalne? (Ktoś, kto się na filmach zna lepiej ode mnie, potrafiłby z pewnością podać więcej przykładów). Chyba dlatego, że obie te figury są w każdym z nas. Jest jakaś schiza i tęsknota za tym, by być z jednej strony: sumiennym, wiernym, systematycznym, wytrwałym, twardym, bezwzględnym, a z drugiej strony: duszą towarzystwa, diablo zdolnym, szczerym, ekspresyjnym, fantazyjnym typem, którego nie da się nie lubić. A co, może nie? Może, oglądając film, nie należy pytać: kto wygra, ale: CO wygra? We mnie - i w tobie.
Wreszcie zastanowiłem się, dlaczego te charaktery i konflikt tego typu są tak powtarzalne? (Ktoś, kto się na filmach zna lepiej ode mnie, potrafiłby z pewnością podać więcej przykładów). Chyba dlatego, że obie te figury są w każdym z nas. Jest jakaś schiza i tęsknota za tym, by być z jednej strony: sumiennym, wiernym, systematycznym, wytrwałym, twardym, bezwzględnym, a z drugiej strony: duszą towarzystwa, diablo zdolnym, szczerym, ekspresyjnym, fantazyjnym typem, którego nie da się nie lubić. A co, może nie? Może, oglądając film, nie należy pytać: kto wygra, ale: CO wygra? We mnie - i w tobie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz